Ένα ψυχολογικό φαινόμενο που ονομάζεται «νευρική νοσταλγία»

εξηγεί γιατί εξακολουθείτε να αγαπάτε τη μουσική που αγαπούσατε ως έφηβοι.

Ένα post στο Instagram που δημιουργήθηκε από την καλιφορνέζα ψυχοθεραπεύτρια και φωτογράφο Nikki Roy συζητά τη νευρική νοσταλγία και γιατί είναι σχετική με τόσους πολλούς ανθρώπους.

«Υπάρχει κάτι που ονομάζεται νευρική νοσταλγία όπου οι ερευνητές ανακαλύπτουν στην πραγματικότητα ότι η μουσική που ακούμε ως έφηβοι συνδέεται με τον εγκέφαλό μας διαφορετικά από οτιδήποτε πρόκειται να ακούσουμε ποτέ ως ενήλικες», είπε.«Έτσι κυριολεκτικά ένα από τα αγαπημένας μας πράγματα είναι να ακούμε τη μουσική που ακούγαμε σαν έφηβοι, punk rock, ή dance κομμάτια, ή ό,τι άλλο άκουγε ο καθένας μας σε αυτή την ηλικία. Πραγματικά μας βοηθάει να καταλάβουμε πώς λειτουργεί ο εγκέφαλος μας και μας βοηθά να συνδεθούμε με τον εαυτό μας καλύτερα. Μας κάνει να νιώθουμε ξανά ζωντανοί».

Ο εγκέφαλος δεν σταματά να αναπτύσσεται μέχρι τα 20, όπως σημειώνει το Εθνικό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας. Ως έφηβοι, επεξεργαζόμαστε πληροφορίες με την αμυγδαλή, που είναι το κέντρο συναισθημάτων. Έτσι, είναι λογικό ότι τα πράγματα που μας προκαλούσαν θετικά συναισθήματα κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, τα κουβαλάμε για μια ζωή και δεν μπορούμε να τα αντικαταστήσουμε με τίποτα.Οι ορμόνες ανάπτυξης των εφήβων παίζουν σημαντικό ρόλο στο γιατί έχουμε τόσο αυξημένες συναισθηματικές συνδέσεις με τραγούδια που αγαπούσαμε κατά την εφηβεία και γιατί αυτά τα τραγούδια μένουν τελικά για πάντα στην καρδιά μας.

«Ανακαλύπτουμε τη μουσική μόνοι μας για πρώτη φορά όταν είμαστε νέοι, συχνά μέσω των φίλων μας. Ακούμε τη μουσική που ακούνε κι αυτοί, ως τρόπο να ανήκουμε σε μια συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα. Αυτό φέρνει τη μουσική στην αίσθηση της ταυτότητάς μας, τονίζει ο Daniel Levitin, συγγραφέας του «This Is Your Brain on Music: The Science of a Human Obsession».

Οι μουσικές που ακούγαμε μικρότεροι πλέον έχουν γίνει τα μόνιμα ακούσματα μας κι αυτό δεν είναι τυχαίο, εξηγείται επιστημονικά.

Πηγή: Cnn.gr