Σε μια ήπειρο όπου κυριαρχούν οι Ινδοευρωπαϊκές γλώσσες

— από τα ελληνικά και τα λατινογενή, μέχρι τα σλαβικά και τα γερμανικά — υπάρχει μία γλώσσα που δεν έχει καμία συγγένεια με τις υπόλοιπες. Καμία κοινή ρίζα, κανένα κοινό λεξιλόγιο, καμία ιστορική σύνδεση. Είναι η βασκική. Και όμως, δεν ήρθε απ’ αλλού. Δεν την έφεραν κατακτητές ούτε μετανάστες. Ήταν πάντοτε εκεί.

Η βασκική γλώσσα, ή Euskara, εξακολουθεί να μιλιέται μέχρι σήμερα στα Πυρηναία, στην περιοχή ανάμεσα στην Ισπανία και τη Γαλλία. Δεν ανήκει σε καμία γνωστή οικογένεια γλωσσών: δεν είναι ρομανική, δεν είναι γερμανική, δεν είναι σλαβική — ούτε καν ινδοευρωπαϊκή. Οι γλωσσολόγοι την κατατάσσουν ως «γλώσσα-απομονωμένη», ένα μοναδικό απομεινάρι ενός μακρινού παρελθόντος που έχει ξεχαστεί. Ενός παρελθόντος πριν την άφιξη των Ινδοευρωπαίων στην ευρωπαϊκή ήπειρο

Ορισμένοι επιστήμονες θεωρούν πως οι Βάσκοι ίσως είναι απόγονοι των αρχαιότερων πληθυσμών της Ευρώπης, ανθρώπων που ζούσαν εκεί πριν από τους Κέλτες, τους Ρωμαίους ή τους Γερμανούς. Η γλώσσα τους δεν έχει καμία σχέση με τα ισπανικά, παρ’ όλο που μιλιέται εντός των ισπανικών συνόρων. Οι ίδιοι αποκαλούν τη χώρα τους “Euskal Herria”, που σημαίνει «η χώρα της βασκικής γλώσσας». Στη βασκική, η Ισπανία αποδίδεται ως “Espainia”, και η Γαλλία ως “Frantzia” — μα η ίδια η λέξη Euskara παραμένει ένα εντελώς ξεχωριστό φαινόμενο.

Μέσα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, η βασκική δεν σώθηκε λόγω ισχύος ή εξουσίας, αλλά χάρη στην πολιτισμική επιμονή. Οι Βάσκοι επέλεξαν να τη διατηρήσουν ζωντανή: τη μετέτρεψαν σε επίσημη γλώσσα της Αυτόνομης Βασκικής Χώρας στην Ισπανία, τη δίδαξαν στα σχολεία, την εισήγαγαν στη δημόσια διοίκηση. Σήμερα, περισσότεροι από 700.000 άνθρωποι τη μιλούν. Είναι η μοναδική γλώσσα σε όλη την Ευρώπη που έχει επιβιώσει χωρίς να έχει καμία συγγένεια με τις άλλες.

Παρά τις σύγχρονες επιρροές, η βασκική εξακολουθεί να αποτελεί αίνιγμα για τους μελετητές. Η γραμματική της είναι εξαιρετικά ιδιόμορφη. Το αριθμητικό της σύστημα λειτουργεί με μοναδικό τρόπο, και τα ρήματά της παρουσιάζουν μηχανισμούς που δεν συναντώνται πουθενά αλλού. Κάθε της λέξη, κάθε σύνταξη, αποτελεί ένα ζωντανό απολίθωμα μιας προϊστορικής Ευρώπης που έχει χαθεί στο βάθος του χρόνου.

Πηγή: newsbomb.gr