Όταν διοργανώθηκε ο πρώτος διαγωνισμός
της Eurovision, τον Μάιο του 1956, ο ιδρυτής της, Marcel Bezencon, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ο πανευρωπαϊκός διαγωνισμός τραγουδιού που σύντομα θα γινόταν πασίγνωστος θα μας χάριζε μια μέρα γιαγιάδες που χορεύουν, αστροναύτες που ραπάρουν και την Ουκρανή drag queen Verka Serduchka. Αλλά, καθώς ο διαγωνισμός μεγάλωσε, μεγάλωσε και η τάση του για αλλόκοτα κοστούμια, σκηνικά και χορογραφίες. Όπως αποδεικνύουν πολλές από τις πιο αξέχαστες στιγμές του θεσμού, μερικοί από τους καλύτερους διαγωνισμούς της Eurovision περιλαμβάνουν μια συμμετοχή με την απλή ελπίδα ότι εκατομμύρια άνθρωποι θα ξεσηκωθούν ή θα καταλάβουν κάποιο αστείο μήνυμα. Αυτές οι ερμηνείες αποτελούν την παράξενη και αξέχαστη πλευρά της ιστορίας της Eurovision, πολλές από τις οποίες φαινομενικά υποστηρίχθηκαν από χώρες, οι οποίες ποτέ δεν είχαν σκοπό να κερδίσουν στα σοβαρά.
Sophie & Magaly, "Papa Pingouin" (Λουξεμβούργο, 1980)Αυτή η λίστα πρόκειται να επικεντρωθεί κυρίως στη σύγχρονη εκδοχή της Eurovision - εκτελέσεις που προέρχονται μετά το 1999, όταν ο διαγωνισμός κατάργησε τη συνοδεία ζωντανής ορχήστρας για χάρη των backing tracks - αλλά οφείλουμε να τιμήσουμε το τραγουδάκι των πιγκουίνων "Papa Pingouin" και τα κοστούμια για το θέαμα που χάρισε στον κόσμο. Η συμμετοχή του Λουξεμβούργου το 1980 περιελάμβανε τις αδελφές τραγουδίστριες Sophie και Magaly με φωτεινά, τριγωνικά κοστούμια σμόκιν που προηγήθηκαν της παρόμοιας μόδας του Klaus Nomi, συνοδευόμενες από έναν ψηλό άνδρα που περιφέρεται στη σκηνή με ένα μεγάλο κοστούμι πιγκουίνου με παγιέτες.
Οι συμμετοχές της Eurovision μερικές φορές αμφιταλαντεύονται μεταξύ συναισθηματικών μπαλαντών και χορευτικών μελωδιών, αλλά αυτή εδώ είναι αστεία μόνο και μόνο για να είναι, προωθώντας μια τάση που θα διαμόρφωνε αμέτρητες αξέχαστες συμμετοχές στις επόμενες δεκαετίες.
LT United, "We Are the Winners" (Λιθουανία, 2006)
Κάποιες χώρες φαίνεται να παρουσιάζουν συμμετοχές που σκοπίμως δεν ενδιαφέρονται για οποιαδήποτε πιθανότητα νίκης, αν και ένα λιθουανικό group ανακήρυξε τους εαυτούς του νικητές από την πρώτη κιόλας πρόταση. Φέρνοντας έναν πομπώδη σαρκασμό στην παιγνιδιάρικη φύση του διαγωνισμού, το "We Are the Winners" αναγκάζει το κοινό να συνδέσει τη φράση του τίτλου του με τη μελωδία του, χοροπηδώντας σαν τραγούδι των Green Day χωρίς τις κιθάρες. Αν και μινιμαλισμό, το νούμερο παρουσίαζε τους άνδρες να στέκονται στη σκηνή και να κοιτάζουν την κάμερα, μέχρι που ένας από αυτούς ξεσπάει σε χορευτικές κινήσεις υπό τον ήχο ενός σόλο βιολιού. Αν και το κομμάτι έφτασε μόνο στην έκτη θέση, οι LT United κατάφεραν να κλέψουν ένα κομμάτι της ιστορίας της Eurovision.
Verka Serduchka, "Dancing Lasha Tumbai" (Ουκρανία, 2007)
Το "Dancing Lasha Tumbai", από την αργυροστολισμένη drag queen της Ουκρανίας Verka Serduchka, είναι αναμφίβολα μια από τις πιο διάσημες ερμηνείες του διαγωνισμού της Eurovision. Το κομμάτι της στον διαγωνισμό του 2007 έμοιαζε σαν να είχε έρθει από μια διαστημική ντίσκο που ειδικεύεται στα φορέματα με παγιέτες. Με οδηγό ένα επαναλαμβανόμενο ακορντεόν, το τραγούδι βάζει τη Serduchka να παρελαύνει στη σκηνή με ψηλοτάκουνα παπούτσια και ένα μεγάλο αστέρι στο κεφάλι της. Το ντύσιμό της και μόνο βοήθησε να γίνει αυτή η στιγμή εμβληματική, αλλά το τραγούδι απέκτησε τη δική του ιστορία όταν κατέληξε να κερδίσει τη δεύτερη θέση εκείνη τη χρονιά.
DJ BoBo, "Vampires Are Alive" (Ελβετία, 2007)
Για κάποιο λόγο, η Ελβετία ήθελε να πει με σοβαρότητα στο κοινό της Eurovision ότι οι βρικόλακες είναι όντως ζωντανοί, αλλά και ότι "θα είμαστε για πάντα νέοι". Χτισμένο γύρω από αυτά τα συναισθήματα, αυτό το τραγούδι από τον DJ BoBo είναι αποκλειστικά φτιαγμένο για τη Eurovision. Αν και δεν υπάρχει αίμα, υπάρχουν πολλά άγρια βλέμματα με αμφιλεγόμενες επιλογές στα μαλλιά και το μακιγιάζ.
Rodolfo Chikilicuatre, "Baila el Chiki-Chiki" (Ισπανία, 2008)
Ο κωμικός Rodolfo Chikilicuatre, φορώντας μια περούκα σε στυλ Elvis, άνοιξε την εμφάνισή του στη Eurovision με ένα ριφ από μια κιθάρα παιχνίδι που οδήγησε στη reggaeton χορογραφία του "Baila el Chiki-Chiki". Πρόκειται για μια παράσταση που έχει σχεδιαστεί για να ταράξει τη συνήθη ομαλότητα ενός χορευτικού προγράμματος της Eurovision, με μια χορεύτρια μάλιστα να πέφτει στο έδαφος. Όλο αυτό το διάστημα, οι στίχοι του Chikilicuatre είναι γεμάτοι από πονηρές πολιτικές αναφορές, εδραιώνοντας αυτή την κίνηση ως τρολ από την Ισπανία που προσθέτει στο συνολικό παραλογισμό.
Dustin the Turkey, "Irelande Douze Pointe" (Ιρλανδία, 2008)
Η ιστορία της Eurovision με τις αστείες εμφανίσεις έφτασε σε κορυφαίο σημείο όταν η μαριονέτα Dustin the Turkey ανέβηκε στη σκηνή το 2008 για να ερμηνεύσει το «Irelande Douze Pointe». Ως μια θρασύτατη προσπάθεια για ψήφους 12 βαθμών (η υψηλότερη που μπορεί να δώσει ένα έθνος σε ένα άλλο), το τραγούδι εκτελέστηκε από τη μαριονέτα και συνοδεύτηκε από χορευτές γεμάτους ενέργεια που έμοιαζαν με ιρλανδικές γαλοπούλες. Το τραγούδι έμοιαζε με μια απελπισμένη έκκληση μιας χώρας να πάρει πόντους από άλλα έθνη, ακόμη και σε σημείο αυτοσαρκασμού: «Δώστε μας άλλη μια ευκαιρία / λυπούμαστε για το Riverdance». Η εμφάνιση κέρδισε την 15η θέση.
Sebastien Tellier - "Divine" - Γαλλία, 2008
Όλοι έχουν δοκιμάσει να τραγουδήσουν εισπνέοντας ήλιο σε κάποια φάση της ζωής τους - αλλά οι περισσότεροι από αυτούς δεν έπαιρναν μέρος στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision. Ο Sebastien Tellier χρειάστηκε λίγη βοήθεια για να πετύχει τις υψηλές νότες το 2008 εκπροσωπώντας τη Γαλλία, αφού σταμάτησε στα μισά του τραγουδιού για να εισπνεύσει ένα μπαλόνι. Το ίδιο το τραγούδι ήταν ένα περίεργο μείγμα από κάτι παράξενο και εντελώς ημιτελές, με την συνολική εμφάνιση να μοιάζει με μια μεταγενέστερη σκέψη στην οποία πρόσθεσαν το ήλιο για πλάκα. Ένα πραγματικά παράξενο θέαμα.
Sunstroke Project & Olia Tira - "Run Away" (Μολδαβία) 2010
Ο κόσμος γνώρισε για πρώτη φορά τον Sergey Stepanov - γνωστός και ως Epic Sax Guy - το 2010, όταν έκλεψε την παράσταση με το μολδαβικό συγκρότημα Stepanov and Sunstroke Project. Χορεύοντας στη σκηνή, το ιντερλούδιο με το σαξόφωνο έγινε ένα απίστευτα δημοφιλές meme, δείχνοντας έναν από τους τρόπους με τους οποίους ο διαγωνισμός έχει αφήσει το στίγμα του στην mainstream κουλτούρα τα τελευταία χρόνια. Παράξενο; Ναι. Εξαιρετικό; Σίγουρα ναι.
"Everybody Dance" - Ρωσία, 2012
Όποιος παρακολουθούσε τον διαγωνισμό του 2012 θα νόμιζε ότι είχε έβλεπε κάποιο όνειρο, όταν οι Buranovskiye Babushki ανέβηκαν στη σκηνή. Σε όλες τις δεκαετίες της Eurovision, ήταν η πρώτη φορά που μια ομάδα γιαγιάδων έκανε επίδειξη ζωντανής ζαχαροπλαστικής, και το θέαμα των ηλικιωμένων γυναικών να χορεύουν στο πραγματικά παράξενο τραγούδι τους Everybody Dance ήταν ένα θέαμα που δεν θα ξεχνούσε το κοινό.
Το πραγματικά απορίας άξιο ήταν ότι έφτασε στη δεύτερη θέση με 259 βαθμούς. Για να είμαστε δίκαιοι, η ομάδα είχε καλές προθέσεις στο μυαλό της και αργότερα ανακοίνωσε ότι σχεδιάζει να χτίσει ένα γηροκομείο με τα κέρδη της.
Donatan & Cleo - "My Slowianie" - (Πολωνία) 2014
Σέξι εμφάνιση ανακατεύοντας γάλα; Η μπάντα Donatan και Cleo είχε μια από τις πιο πονηρές εμφανίσεις στη Eurovision με αυτό το τραγούδι, το οποίο οδήγησε τον διαγωνισμό σε απρόβλεπτες καταστάσεις το 2014.
«We are Slavic girls. We know how to use our charming beauty. Now, shake what your mama gave ya!», τραγούδησε το γκρουπ, καθώς παρουσίαζαν παραδοσιακές πολωνικές δραστηριότες με τον δικό τους μοναδικό τρόπο.
Go_A, "Shum" (Ουκρανία, 2021)
Οι Go_A θάμπωσαν το κοινό της Eurovision με τη «folktronica» προσέγγισή τους στο «Shum», μια αφιέρωση στην άνοιξη που περιλάμβανε φωτισμό με δακτυλίους που χρησιμοποιούνταν σαν φρίσμπι, ένα σόλο με φλογέρα και την τραγουδίστρια Kateryna Pavlenko να φοράει έναν υπέροχο πράσινο βόα. (Αν θέλετε ακόμα περισσότερο από το άρωμα Mother Nature vs. steampunk του γκρουπ, πρέπει να δείτε το επίσημο βίντεο για το τραγούδι, στο οποίο η Pavlenko ταξιδεύει πάνω σε ένα φορτηγό που θυμίζει Mad Max).
Subwoolfer, "Give That Wolf a Banana" (Νορβηγία, 2022)
Το πιασάρικο "Give That Wolf a Banana" ("before that wolf eats my grandma", λέει ο επόμενος στίχος) από το 2022 αντιπροσώπευε την αίσθηση του χιούμορ και την αγάπη της Νορβηγίας για την earworm dance-pop. Με ερμηνευτή το μυστηριώδες δίδυμο που είναι γνωστό ως Subwoolfer (αργότερα αποκαλύφθηκε ότι είναι ο Ben Adams και ο Gaute Ormasen), να φορούν μαύρα κοστούμια και κομψά γυαλιά ηλίου με αυτιά λύκου, ενώ οι ορμητικές χορευτικές κινήσεις τους συνοδεύονταν από τρεις χορευτές με παπιγιόν και κίτρινο spandex. Ποτέ μην υποτιμάτε τους θρύλους της Eurovision όταν πρόκειται για playlists που είναι ιδανικές για πάρτι και πηγή έμπνευσης για αποκριάτικες στολές.
